Stap binnen in een wereld van vragen, waar elke gedachte een spiegel is van onze samenleving en de structuren waarin we vastzitten. ‘Hier en nu, Altijd daar’ is naast een voorstelling, een uitnodiging tot introspectie, een confrontatie met de leegte die zich opent wanneer we de logica van ons denken bevragen.

In deze voorstelling daagt Senne zichzelf maar ook de toeschouwer uit om hun eigen bestaan te bevragen, om te twijfelen aan de fundamenten van wie we denken te zijn. ‘Hier en nu, Altijd daar’ ontstond vanuit een spirituele zoektocht naar de kern van ons bestaan. Het is een uitnodiging om onze eigen identiteit en onze samenleving in twijfel te trekken, en uiteindelijk, om te ontdekken wat er schuilt in de leegte die ons omringt.

This is not a love song is de afstudeervoorstelling van Joshua Smits en Fiene Zasada, in samenwerking met Luca Persan. Ze maakten een voorstelling gebaseerd op persoonlijke verlangens, hun eigen kijk op intimiteit en de drang naar liefde en vriendschap.

This is not a love song is een ode aan de verbeelding. Twee mensen, op een bed, afgesloten van de buitenwereld. Zij willen geliefd én verliefd worden. Om tegemoet te komen aan die verlangens zoeken ze aansluiting bij elkaar. Dwingen elkaar in posities om maar iets te kunnen voelen. Iets échts. Iets groots. Iets meeslepends. Wat als de verbeelding grenzeloos is? Hoe reëel kan die dan worden?

want to see some @$$?

welcome to the sexiest, hottest place you can imagine: inferno. where demons, sinners and murderers sit out their unique punishment for eternity. running from flames, fighting to the death, getting your eyes sewn shut. 9 astonishingly evil layers to explore. oh to die forever! a contemporary look at the fieriest pit of the universe by the biggest italian writer of the 14th century, dante alighieri. inferno is a feast of the imagination. a rite of transcendence. a theatrical odyssey between heaven and hell – and if that’s not the same thing in the end.

Sitting time
Smoking time
Summertime
Seagull time

Bedtime
Lifetime

History time

Spacetime

What time?

Time balances
Time rules

Time
A bench
A field

A grave

Time-like ocean
Sand-like time

Time to dance
Time to laugh

Timed
Timing

Timer

Timeout
And time

“It seems likely that they were an experiment. The thought is unpleasant, but the possibility cannot be ignored. What is very hard for us to understand is that these people are neither man nor woman, neither and both, cyclic, lunar, metamorphosing under the hand’s touch, changelings in the human cradle. They are not neuters. They are potentials or integrals.  

Therefore on Winter there is no unconsenting sex, nor rape and for seemingly similar reasons these people have never had what one might call a war. In the end, I believe, the dominant factor in their life is not sex or any other human thing: it is cold. Here man has a crueler enemy than even themselves.  Someone else will have to think this theory out, though. But, I really don’t see how anyone would be willing to think of victory or defeat after they spent a winter on Winter, and seen the face of the Ice.” 

(Day 81 from field notes of Ong T. Oppong, Investigator of the first landing party on Winter) 

Planet Winter is de afstudeervoorstelling van Bavo Buys & Malique Fye, in samenwerking met Martha Balthazar en Matilde Casier. Vertrekkende van de sciencefictionklassieker The Left Hand of Darkness (1969) van Ursula K. Le Guin, bouwen ze aan een verhaal zo groot als de wereld waarin het zich afspeelt.

Planet Winter is geen profetie, maar een gedachte-experiment. Wat als een gerespecteerde politicus met een buitenaards figuur op de vlucht moet en ze samen 1300 km ijsvlakte moeten oversteken? Wat als een tocht geen avontuur is? Wat als het universum in een draagtas past, en de draagtas in je linkerhand?

Drie spelers begeven zich op het ijs en verbeelden zich een toekomst. Een toekomst die nooit zal plaatsvinden en nooit plaatsgevonden heeft, behalve dan heel even op scène.

S. is een linkse trut, een Becky, een lief DeMorgen-meisje. Ze drinkt haar koffie met havermelk en koopt alleen haar ondergoed nieuw. En ze houdt van daten. “Blijf swipen, zo leren we je smaak kennen!”Maar wat als je rechts per ongeluk niet naar links swipet, maar naar rechts? Swipet rechts, links altijd naar links? Soms is links en rechts toch een match, en S. ontmoet A., B., en C.

Ik wil je zo hard doen wanneer we niet overeenkomen.
Wil je in mijn mond spugen?

Je hebt gelijk dat je me naar rechts hebt geswiped.

Je hebt gelijk dat ik soms een beetje fel ben.

Je kent me eigenlijk al door en door.

Daarom mis ik je ook zo hard. 

S. had een date burn-out en besloot haar leven te beteren en de wereld te depolariseren. Ze is namelijk een heel goed mens. Ze nam veertien interviews af, kwam kletsen op de zetel bij ‘de rechtse man’ in zijn vele soorten en maten: van vissers tot politici tot mariniers. Ze ontdekte dat vrouwen soms ook rechts zijn (zij vonden de Barbie film wel goed gelukt). Ze dronk thee met politieke Romeo en Julia’s in Nederland en België en sprak over hartzeer met gepolariseerde exen. En ze sprak ook zichzelf.

“Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen. En wie zegt dat ik een kussen wil delen? Ik wil mijn eigen fucking kussen.”

Niet zonder Hert

Dit is een plek zonder naam

Dit is een plek met verschillende vormen

Een plek die composities maakt

een kruising

Een plek waar gras door komt

waar mensen passeren

Een hond loopt langs                                 gebruikt mij als pispaal

Een sigaret

Een moeder

Een roze rugzak

Een kind met gele regenjas

Ze zien mij niet of ze zien mij ook als pispaal maar plassen niet

Een blik ananassen op het bankje tegen de muur

Duiven

Getoeter

Een brommer

Nutteloos                                     zo hoor ik het park

Het park verandert samen met mij

Op zoek naar een begin                een schuilplaats

Een lijn

Een schoen zonder mens

Iets blinkend

Iemand om mee te spelen

Je te zien

CREDITS

Van en met: Renée Leerman

Praktijk mentor: Renée Goethijn

Theorie mentor: Séba Hendrickx

Inspiratie voor Lancelot: Wolf

Outside eye: Titus Smessaert

Inspiratie en luisterend oor: Leontien Allemeersch, Kato Van Ermen, Susan Smith, Nancy Vansielighem

Niet zonder Hert

Dit is een plek zonder naam

Dit is een plek met verschillende vormen

Een plek die composities maakt

een kruising

Een plek waar gras door komt

waar mensen passeren

Een hond loopt langs                                 gebruikt mij als pispaal

Een sigaret

Een moeder

Een roze rugzak

Een kind met gele regenjas

Ze zien mij niet of ze zien mij ook als pispaal maar plassen niet

Een blik ananassen op het bankje tegen de muur

Duiven

Getoeter

Een brommer

Nutteloos                                     zo hoor ik het park

Het park verandert samen met mij

Op zoek naar een begin                een schuilplaats

Een lijn

Een schoen zonder mens

Iets blinkend

Iemand om mee te spelen

Je te zien

CREDITS

Van en met: Renée Leerman

Praktijk mentor: Renée Goethijn

Theorie mentor: Séba Hendrickx

Inspiratie voor Lancelot: Wolf

Outside eye: Titus Smessaert

Inspiratie en luisterend oor: Leontien Allemeersch, Kato Van Ermen, Susan Smith, Nancy Vansielighem

Tell me what you think about me? 

Have you been in a lot of situationships? 

What red flags do you look out for when dating someone? 

Do you think that only if we eat enough of one thing, you will become it?

Which kind of chips do you prefer? 

And which kind of cookies?

And do you match it with the kind of content that you’re binge-watching? 

What about online shopping, does it make life easier? 

Do you ever feel like suffocating in a plastic bag? 

Do you ever feel like a piece of plastic?

Drifting through the wind, wanting to start again?

Life in Plastic is een stuk over mensen op zoek naar diepgang en connectie in een wereld die steeds meer over oppervlakte lijkt te gaan. Hoe diep moet je graven bij het zoeken naar oprechtheid in plastic landscapes?

CREDITS

Van: Emma Verstraete & Maryam Sserwamukoko

Met: Ella Boomsma, Maryam Sserwamukoko & Tijmen Van Damme

Muziek/Geluid: Kim Eldarova

Licht: Marthe Leon Thys

Kostuum: Charlotte Callens

Praktijkmentor: Kristof van Baarle

Outside Eye: Lieselot Siddiki

Productie: Titus Smessaert

Beeld: Arthur Loontjens & Maria de Cort – MUA Bavo Buys & Malique Fye

Bedankt: Heike Langsdorf, Wannes Gyselinck, Bauke Lievens, Simon De Winne, Carolina Maciel de França, Mieja Hollevoet, Frederik Le Roy, Bardia Mohammad, Valerie Desmet, Geeraard Respeel, Luanda Casella, Ahilan Ratnamohan, Hooman Jeddy, Ipman van biowinkel PANDA, Bio-Lab KASK

In ‘The Cost of Living’ duiken Anaïs Maes, Manizja Kouhestani, Leila Benchorf en Mira Cole in een absurde droomwereld, waar onze beeldcultuur zich vertaalt in een bonte verzameling van kleurrijke figuren. Tijdens een gameshow dwalen ze door het doolhof van volwassen worden. Daar worden ze geconfronteerd met het verlies van hun kinderlijke onschuld. De diepste verlangens en angsten die verborgen liggen onder het oppervlak worden blootgelegd. Elke keuze brengt een nieuwe uitdaging met zich mee en met elke ronde wordt de inzet hoger.

We vallen door de konijnenpijp van onschuld, misogynie, kinderwonden en de realiteit van immer waargenomen te worden. Wat valt er te winnen, en wat staat daar tegenover?

ze leven in een vacuüm van taal, een plek die uit niets anders bestaat dan
woorden, zinnen en tekens, waar elke betekenis en verwijzing even vluchtig is als
de lucht die hun [klanken] doet ontstaan, het spel, van de taal, regeert en, de
grenzen, van communicatie vervagen, ze, verliezen [zichzelf] in de
vanzelfsprekende beweging en, de rituelen, van het alledaagse ze proberen de
juiste klanken [te vinden] om elkaar te begrijpen ze bouwen hun eigen
vocabularium, komen, elkaar tegen, in hun uiteenlopende, ritmes ze zoeken
[vaste gronden in scripts] [bureaucratische procedures] antwoordapparaten,
wetten, lachtapes, [Wittgenstein 6.373] en afgelijnde partituren

WEATHER PLEASURE embodies the power of imagination, but also its danger. When observation and imagination met, History dreamed of women. He imagined her, molded her and deformed her. Can women continue to imagine when their story seems fixed? Time passes, yet the weather remains unchanged. WEATHER PLEASURE is a feverish dream where two women, alongside the help of their companion Kate Brock, strive to transcend their bodies. Can they change the weather forecast, despite their wounds of being and unbecoming? How to soften, liquify, and transform? When the sun and its fluffy clouds, fail to acknowledge the storm brooding within, rocks form. These three women evaporate in a visceral immersive trip where bodies are opened, felt, questioned and remembered.

Ken je Samuel Beckett?

Is dat die van Wachten op Godot?

Was dat een testament?

Als ik mij even metafysisch mag uitlaten, er kruipt een ziel in.

Waarom gaan we niet op reis?

Omdat we voor de honden moeten zorgen.

Probeer eens een minuut aan uw zakdoek te denken.

Dat lukt niet, we moeten nog leren om de stilte te boetseren.

Ik heb een idee.

Een vraag?

Nee een idee.

Laten we samen zingen.

Bij jou word ik rustig.

Tussen ons en de lucht is er iets voorbijgekomen.

Boven ons hoofd roert er zich iets maar we kunnen er niet bij.

“Laetitiaaaa, Laetitiaaaa…!!”

Zondag.
Laetitia, reporter voor het journaal, doet verslag van de grootste politieke veldslag die het land de afgelopen jaren heeft gezien. Midden in deze chaos wil Vincent, haar ex-man, onaangekondigd hun twee jonge dochters zien.

Het is een manische dag: een moeder en een vader verwikkeld in een voogdijstrijd, twee onrustige dochters, een opgefokte babysitter, een behoeftig nieuw vriendje en een land in tweeën gedeeld.

Age of Panic, naar de gelijknamige film (2013) van Justine Triet, is een verhaal over hoe wij als mens en maatschappij steeds verder van elkaar weggroeien.

Hoe polarisatie ervoor zorgt dat we enkel nog naast elkaar en niet met elkaar spreken.
Een verhaal waarin schuld en onschuld, waarheid en leugen, goed en fout elkaar steeds uitdagen.

Maken we een onderscheid tussen iemands intentie en het resultaat?