A Fish On Animal Planet

Emily Durertak laat haar een jaar volgen om er een verhaal van te maken. Gedurende dat jaar ontmoet ze een lifecoach waartegen ze haar vreemde droom vertelt. Winona Bontinck probeert hiervan een groots verhaal van te maken, maar heeft het niet altijd gemakkelijk.

Bob: What do you mean, you can only see yellow?

Dhebba: Well mister Meyers.

B: Call me Bob

D: (moe) Would you please stop interrupting me.

Mourad over het werkproces: “Samen met Anjana Dierckx en Femke Platteau zijn we vertrokken van het thema zelfhulp en lieten we ons inspireren door de film als narratief genre met een voorstelling als eindproduct. We werkten samen vanaf oktober.

Gedurende het werkproces vroegen we ons af hoe we de technieken die eigen zijn aan film (inzoomen, montage, voice-over,…) konden toepassen op theater. Er werd ook veel geëxperimenteerd met verschillende vormen van spelen en schrijven. Eerst werkten we met zelfgeschreven teksten, om daarna een soort van overkoepelend verhaal te maken met terugkerende personages. Het verhaal bleef gedurende het hele proces veranderen en groeien.

We repeteerden in het Gouvernement en in Campo Victoria (waar ik heel dankbaar voor ben).”Emily Durertak laat haar een jaar volgen om er een verhaal van te maken. Gedurende dat jaar ontmoet ze een lifecoach waartegen ze haar vreemde droom vertelt. Winona Bontinck probeert hiervan een groots verhaal van te maken, maar heeft het niet altijd gemakkelijk.

Bob: What do you mean, you can only see yellow?

Dhebba: Well mister Meyers.

B: Call me Bob

D: (moe) Would you please stop interrupting me.

Mourad over het werkproces: “Samen met Anjana Dierckx en Femke Platteau zijn we vertrokken van het thema zelfhulp en lieten we ons inspireren door de film als narratief genre met een voorstelling als eindproduct. We werkten samen vanaf oktober.

Gedurende het werkproces vroegen we ons af hoe we de technieken die eigen zijn aan film (inzoomen, montage, voice-over,…) konden toepassen op theater. Er werd ook veel geëxperimenteerd met verschillende vormen van spelen en schrijven. Eerst werkten we met zelfgeschreven teksten, om daarna een soort van overkoepelend verhaal te maken met terugkerende personages. Het verhaal bleef gedurende het hele proces veranderen en groeien.

We repeteerden in het Gouvernement en in Campo Victoria (waar ik heel dankbaar voor ben).”