please could you stop the noise

Ik werkte drie weken in een studio aan dit pril spelexperiment en ik speel graag voor jullie het resultaat daarvan.

Er is gezegd geweest dat ze Medea moet spelen maar ze wil niet. Het vermoeden dat ze haar heeft gekend maar ergens is verloren, doet haar toch de theatervloer opgaan. Zo geraakt ze verscheurd tussen een onstuimig verlangen en een verterende onmacht om haar te spelen. Ze doet een poging om deze scheur gedaante te geven. Als blijkt dat deze poging tevergeefs is, vertelt ze over haar ontmoeting met Medea en geeft ze uitdrukking aan haar gevoelens en gedachten van totale twijfel. Hoe ga je om met een besluit dat alle besluiten van daarvoor van tafel veegt?

“en niet bang

ze is nergens bang voor

het ergste is al achter de rug

de verlatenheid

het gevoel hier niet meer thuis te zijn

het weglopen

het ergste is achter de rug

maar het moeilijkste moet nog komen”